• Stefan Bruckner był jedną z ważniejszych postaci międzywojennej białostockiej skarbowości
• Urodzony w głębi carskiej Rosji wspinał się po szczeblach kariery, której zwieńczeniem było stanowisko Prezesa Izby Skarbowej w Białymstoku
• Pięknie rozwijającą się karierę przerwała niespodziewana śmierć spowodowana chorobą serca

Stefan Bruckner urodził się w 1895 r. w głębi carskiej Rosji. Wykształcenie zdobył w Charkowie, gdzie uczęszczał do gimnazjum. Następnie ukończył wydział prawa na tamtejszym uniwersytecie. W 1919 r. roku powrócił do odradzającej się Polski i mimo słabego stanu zdrowia wstąpił do wojska. W czasie walk z bolszewikami, które toczył w oddziałach kawalerii Armii Ochotniczej został ranny.

Po zakończeniu wojny rozpoczął pracę w Głównym Urzędzie Likwidacyjnym. W połowie 1921 r. przeszedł do służby w Delegacji Rzeczypospolitej Polskiej w Mieszanej Komisji Reewakuacyjnej i Specjalnej Komisji Mieszanej w Moskwie, gdzie w 1925 r. został sekretarzem generalnym.

Ze skarbowością związał się w październiku 1926 r. Początkowo pracował na stanowisku naczelnika I-go wydziału Izby Skarbowej Okręgowej w Warszawie. Następnie został naczelnikiem wydziału prezydialnego w centrali Ministerstwa Skarbu. Z kolei w 1928 r. został mianowany wiceprezesem komitetu likwidacyjnego do spraw byłych rosyjskich osób prawnych.

Był doceniany za swoją pracę zawodową. W roku 1928 za zasługi w zakresie skarbowości został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1929 r. otrzymał „Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości".

Na stanowisko Prezesa Izby Skarbowej w Białymstoku Stefan Bruckner zostaje powołany 20 października 1931 r. Jak donosił Dziennik Białostocki: „Na stanowisku prezesa Izby skarbowej pracował niezmordowanie z całkowitem oddaniem służbie dla Państwa, uzyskując poważne rezultaty swej pracy dla Skarbu Państwa (…) Poza niezmordowaną pracą w służbie dla Państwa znajdował czas i na pracę społeczną, w której brał również czynny udział."

Prezes Bruckner umarł nagle 25 czerwca 1932 r. w czasie wyjazdu służbowego do Warszawy w wieku zaledwie 37 lat. W wydanym dzień później Dzienniku Białostockim (nr 175) czytamy:

„Nagły zgon spowodowany chorobą serca jednego z najlepszych urzędników i kierowników administracji skarbowej wywarł wielkie wrażenie, wzbudzając uczucie głębokiego smutku i przygnębienia wśród kolegów i tych wszystkich, którzy go znali. Odszedł nagle od swojej wytężonej, odpowiedzialnej i trudnej pracy, w której potrafił sobie zdobyć uznanie swoich zwierzchników i potrafił być cenionym i kochanym kierownikiem przez ogół współpracowników, a wśród społeczeństwa na terenie podległej sobie Izby zdobył wielki szacunek dla swojej działalności, prawości i wielkich zalet serca i umysłu".

Stefan Bruckner został pochowany 28 czerwca 1932 r. na warszawskich Powązkach.